„Opiekun Dziesięciolecia” – Nominowani

Jubileusz 10 rocznicy powstania przepełniony będzie podsumowaniami, a my przygotowujemy plebiscyty, które mają objąć całą dekadę naszych rozgrywek. Oto kolejny plebiscyt i zacne grono opiekunów, którzy pięknie zapisali się w historii rozgrywek Bosko Cup. Oczywiście każdy opiekun zasługuje na słowa uznania i śpieszymy Wam z gratulacjami, że chcecie zajmować się chłopakami, by ci mogli podejmować tę wspaniałą zabawę i rywalizacje. Cieszymy się, że jesteście i mimo wielu obowiązków chcecie tworzyć zespoły i podejmować walkę o tytuł mistrza Diecezji Bielsko – Żywieckiej. Jednak trzeba było dokonać pewnej weryfikacji i wybrać tych, którzy najbardziej efektywnie wypełnili te swoje obowiązki. Przedstawiamy dziesięciu opiekunów, którzy bezpośrednio powalczą o tytuł „Opiekuna Dziesięciolecia”. Kto otrzyma ten tytuł w dniu 28 stycznia 2019 roku?
Oto nominowani:

1. Michał Styła (Rajcza)

Przejął drużynę Rajczy we wrześniu 2017 roku po wielkim trenerze panu Iwanku, ale widać dobrze poradził sobie z presją i kontynuuje kolekcjonowanie tytułów przez „galaktycznych”. W 2018 roku zdobył mistrzostwo halowe, czwarte miejsce na letnim turnieju, Superpuchar, sam zostając Opiekunem Roku. Zatem rozpoczyna karierę trenera z wysokiego „C”.

2. Jarosław Bielesz

Pojawił się z zespołem Buczkowic w 2014 roku kontynuując budowę wielkiego zespołu po księdzu Piotrze Wróblu. Sam ksiądz Jarosław może uznać za udany rok 2016 w którym na hali zajęli drugie miejsce, by latem już zdobyć upragnione mistrzostwo. Rok później zajmuje z zespołem „The Blues” trzecie miejsce. Po sukcesach osiągniętych z Buczkowicami, teraz buduje zespół w parafii z Żabnicy, który w tym sezonie jest jednym z kandydatów do mistrzostwa. Widać ma rękę do tworzenia wielkich zespołów.

3. Tomasz Związek(Hałcnów)

Pojawił się na turnieju w 2010 roku z Hałcnowem, z którym szczególnie w 2011 zdobył najpierw trzecie miejsce, latem dorzucając wicemistrzostwo. To było jego najlepsze osiągnięcie. Po „tłustych” latach w parafii z Bazyliki, trzeba było przenieść się do Brzeszcz, z którymi również przyjeżdżał, jednak już takich spektakularnych sukcesów nie udało się osiągnąć. Obecnie został administratorem parafii św. Elżbiety w Cieszynie.

4. Przemysław Pilorz (Kończyce Małe)

W 2014 roku wraz z Arkadiuszem Moczałą zajęli się zespołem po odejściu ks. Marka Wróbla. Na początku Przemek był w cieniu swojego kolegi, który wcześniej jako piłkarz był wielką gwiazdą zespołu. Jednak od lata 2017 to Przemek już prowadził zespół, z którym udało się osiągnąć kilka sukcesów, ale co najważniejsze sięgnął po to najcenniejsze. W 2017 roku mistrzostwo letniego turnieju, dokładając w 2018 drugie miejsce latem. Tym samym Przemek podtrzymuje wielkość zespołu Kończyc Małych, które zawsze są w gronie faworytów.

5. Wacław Oleś (Rychwałd)

Pojawiając się w 2012 roku przyjechał z drużyną już poukładaną, ale wciąż rozwijającą się. Na hali czwarte miejsce, latem wygrana; by w kolejnym roku zgarnąć już wszystko co było możliwe: Mistrzostwo halowe oraz letnie, dokładając Superpuchar. Dodatkowo na Mistrzostwach Polski znaleźli się wśród najlepszych 16 zespołów, samemu zdobywając w 2013 roku tytuł Opiekuna Roku. Zatem w panteonie opiekunów, jeden z najbardziej cenionych.

6. Szymon Węglarz (Cisiec)

Trener, który zbudował potęgę dwóch zespołów: Ciśca i Soli. Z Ciścem w 2010 roku pojawił się na turnieju zdobywając drugie miejsce tak na hali jak i na letniej edycji. Jednak rok później, byli pierwszym zespołem, który zdobył wszystkie trzy możliwe puchary. Zaś sam Szymon został Opiekunem Roku 2011. Natomiast w 2012 dorzucił mistrzostwo halowe z Solą, która również wywalczyła Superpuchar. Czego nie dotknął zmieniał w złoto. Zatem kolejny wielki trener.

7. Ryszard Iwanek (Rajcza)

Powiedzieć, że jest wielkim trenerem, to chyba niewiele powiedzieć. Pojawił się w zespole już końcem roku 2013 wspierając pana Franusika. Od listopada 2014 już samodzielnie prowadził zespołów, który coraz bardziej umacniał się na szczycie. Zdobył halowe mistrzostwo: 2015, 2016, 2017 roku; letnie mistrzostwo: 2015 roku. Superpuchar wygrał w roku: 2015, 2016, 2017. Indywidualnie doceniony i uznany Opiekunem Roku trzy razy z rzędu: 2015, 2016 i 2017 roku. Myślę, że do podanych wyżej faktów jakikolwiek komentarz jest zbędny.

8. Tomasz Dybczyński (Pogórze)

Pojawiając się latem 2017 roku reaktywował zespół z Pogórza, który po 2015 kiedy walczył jak równy z równym z Rajczą zniknął nam, by powrócić pod kierownictwem pana Tomka, który w ciekawy sposób prowadzi zespół wprowadzając go na tory zwycięstwa i w grono najlepszych dziesięciu zespołów w historii. W debiucie zdobył srebro latem, a w roku 2018 wywalczył również drugie miejsce na hali. Zaś stylem gry zespół Pogórza zyskuje uznanie, a sam trener jest postrzegany jako jedna z największych gwiazd swojego zespołu.

9. Czesław Franusik (Rajcza)

W 2013 roku przywiózł zespół z Rajczy i rozpoczęła się „galaktyczna” inwazja na szczyt. Na początku swojej przygody z Bosko Cup, zdobyli dwa razy trzecie miejsca. W kolejnym sezonie było już to co czyni ich wielkimi: Mistrzostwo halowe, latem nie pojawili się na turnieju w ogóle. Oczywiście w 2014 wygrali superpuchar, a sam pan Czesław został Opiekunem Roku. To on zbudował mocny fundament pod wielki zespół Rajczy.

10. Adam Mydlarz (Inwałd)

Gdyby nie pan Adam, Inwałdu nigdy by nie było na turnieju Bosko Cup. Ale to Jego zasługa, że zespół się systematycznie pojawia na rozgrywkach. A jego żmudna praca przyniosła w końcu efekty w postaci wicemistrzostwa na halowym turnieju w 2017. To był najlepszy sezon w wykonaniu tamtejszej drużyny, która może być dumna z tego co daje jej ten charyzmatyczny opiekun.